(สั้นๆ "คืนวันอันแสนงาม")
.🌿
การใช้ภาษาในเรื่องนี้ จะเป็นคำบ้านๆ และมั่งคั่งด้วยคำผรุสวาทเป็นกุรุสๆ แต่ก็เป็นคำสบถจากคนดี ที่ปากร้ายแต่ใจดีนั่นแหละ พวกเขามีน้ำใจล้นเหลือแม้ยากจนขาดแคลนในช่วงสงคราม แต่พวกเขาก็รักกันมากๆ พอกันกับที่หาเรื่องแกล้งกันให้เจ็บแสบและขบขันตามวิถีของพวกเขาเองเช่นกัน
.🌿
เรื่องนี้จะเดินเรื่องโดย ซูริโก ซึ่งแทนตัวเองว่า ผม อยู่ในเรื่อง เขาอาศัยอยู่กับย่า และมีเพื่อนบ้านตัวร้ายใจดีสองคน เป็นคนดีที่ขี้เมาหน่อยๆ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็รักซูลิโกสุดหัวใจ เหมือนกันกับที่ซูลิโกรักทั้งสองคนคือ อิลิโก และอิลลาเรียนสุดหัวใจเหมือนกับที่เขารักย่าของเขาเอง
.🌿
ซูลิโกจะุถ่ายทอดวิถีชีวิต และการอยู่อาศัย รวมถึงอาจมีการเอ่ยถึงสงครามโลกครั้งที่สองอยู่บ้างเล็กน้อย แต่ไม่มากนัก แค่พอให้เข้าใจว่า ช่วงเวลาในเรื่องนี้กำลังมีสงครามเท่านั้น เพราะสิ่งสำคัญในหนังสือเรื่องนี้คือต้องการบอกเล่าผ่านซูลิโก ทั้งสิ่งสำคัญคือการศึกษา ทั้งเรื่องความรู้สึก นึกคิด และถ่ายทอดสายสัมพันธ์ของผู้คนที่เขารัก ที่อยู่รอบตัวเขา เขาไม่ใช่นักเรียนที่ดี และซนตามประสา แต่เขาก็พยายามทำมันจนสำเร็จด้วยดี ด้วยการเรียนจบและโตเป็นผู้ใหญ่ โดยผู้เขียนดุมบัดเซ ได้เปิดช่วงว่างในอนาคตของซูลิโกให้เรา ซึ่งเป็นผู้อ่านได้จินตนาการด้วยตนเอง
.🌿
แน่นอนว่าต้องดี เพราะซูลิโกได้สร้างความฝันบวกความหวังของเขาเอาไว้แล้วในตอนจบด้วยความมั่นใจ ทีนี้ก็อยู่ที่เราคือผู้อ่านว่าจะจินตนาการต่ออย่างไร
.🌿📖🌿💕
สรุป
- ในยุคนี้ ส่วนตัวคิดว่าเราควรมีหนังสือวรรณกรรมที่บริสุทธิ์มาครอบครองเป็นของตนเอง หรือควรอ่านมัน มีมันสักเล่มซะบ้าง หนังสือเล่มนี้ เรื่องนี้ อาจไม่เหมาะกับผู้คนที่ชื่นชอบแนวแฟนตาซี หรือสืบสวนสอบสวน หรือ ภจญภัย หรีออื่นๆที่เฉพาะทางจำพวกใดจำพวกหนึ่ง แต่ถ้าหากคุณมีความรักในการอ่านที่มีความหลากหลายแนว (เช่นตัวฉันเองเนี่ย....) หรือเคยอ่านหนังสือชุด บ้านเล็กในป่าใหญ่ หรือ ลิตเติ้ลทรี มาแล้ว คุณสามารถอ่านเรื่องนี้ได้สบายๆเลย
💕📖💕
- ส่วนตัวเรายังอยากให้เรื่องนี้บอกเล่าหรือบรรยายการใช้ชีวิต และวิถีการกินอยู่ของผู้คนในยุคนั้น ช่วงเวลาเหล่านั้นให้มากกว่านี้ รวมถึงธรรมชาติป่าเขาที่อยู่อาศัย อยากให้มีการบรรยายและเจาะลึกกว่านี้สักนิด มันคือความรู้สึกส่วนตัว เพราะมันจะเป็นเรื่องจริงที่เราคนในยุคปัจจุบันจะได้รับรู้และเรียนรู้ ทั้งอาหารการกิน บลาๆๆ เกี่ยวกับรอบตัวของผู้คนในช่วงเวลานั้นๆทำกัน บลาๆๆ นั่นแหละที่เราอยากเห็นและรับรู้มากกว่านี้ แต่เพราะเรื่องนี้จะเกี่ยวกับการถ่ายทอดสายสัมพันธ์ของผู้คนรอบตัวซูลิโก และการดำเนินชีวิตของเขา (ซึ่งเราก็ชอบมากๆอยู่ แค่นิสัยไม่ดีอยากได้มากกว่านี้เอง เราผิดเองแหละ...)
....
📌ขออนุญาต-ยกบางท่อนของการเบียดเสียดกันขึ้นรถไฟในหน้าหนังสือที่อ่านแล้วขำอ่ะ เป็นตอนของบทที่มีชื่อว่า รถไฟ
------
"ยืนหาหอกอะไรอยู่ ! เดินไปซี !''
''เอาตีนออกจากหัวกู !''
''ไม่ต้องห่วง คุณ ผมเพิ่งล้างเท้า !''
''งั้นก็เอาอีกข้างวางบนหัวกูด้วยซิ !''
''ชกมัน !''
''ทำไมเขาชกฉันนะ !''
''สุภาพบุรุษขอทางหน่อย ผมมีตั๋ว !''
''ยึดมันไว้ให้ดี !''
''ฉันถูกขโมย !''
''วางกระเป๋าลง, ไอ้ลูกหมา มีแต่ลูกแพร์ !''
''ตำรวจ ! ยิง !''
''ยิงใคร ! ขโมยอยู่ไหน''
''งั้นยิงผม !''
''เดินต่อไป !''
---------------------------------------------------------
อยากให้ทุกคนหันมาใส่ใจและห่วงใยวรรณกรรมดีๆ และสนับสนุนสำนักพิมพ์ดีๆที่คอย "ก่อสร้างหนังสือดีๆ" มาให้เราได้อ่านกันนะคะ💕📖
--------------------------------------------------------
หากคุณต้องการหาซื้อหนังสือเล่มนี้เพื่อมาอ่านหรือมอบให้คนอื่นที่คุณคิดว่าควรได้รับ คุณสามารถหาซื้อได้ที่ร้านหนังสืออิสระ หรือร้าน คิโนะคุนิยะ หรือติดต่อสั่งซื้อโดยตรงผ่านเพจ สนพ. ได้เลย เพราะส่วนตัวเราเองก็สั่งผ่านเพจ สนพ. เช่นกัน💕📖
---------------------------------------------------------
หนังสือ : คืนวันอันแสนงาม ย่า อิลิโก อิลลาเรียน และผม
โนดาร์ ดุมบัดเซ (Nodar Dumbadze) : เขียน
ไกรวรรณ สีดาฟอง (ทราย ชยา) : แปล
สนพ. Selected Books Publishing (ซีเล็คเต็ดบุ๊คส์) 💕❤️
