SaLinsiree: กุมภาพันธ์ 2017

ในความจริง ข้าดูอ่อนในทุกการกระทำต่อเจ้า โง่เขลาและอ่อนหัด

แต่ในความคิด ข้าได้ฟาดฟันเจ้าด้วยความชัง และการแสดงอันยอดล้ำ

-salinsiree

ข้าโหยหาความเงียบ เพียงเพื่อเสียงที่ชัดเจนของเจ้า
-salinsiree
.
หัวใจข้านั้นเจ็บป่วย และผู้รักษาได้ตายจาก
-salinsiree
.

เจ้าไม่ต้องการแตะต้องตัวข้า เพียงเพราะไม่ยอมรับใจตนที่ต้องการ

สักวันหนึ่งน้ำตาแห่งความโง่เขลาในตัวเจ้าจะไหล เมื่อเห็นข้าขาดลมหายใจแต่ไม่อาจแตะต้อง

ทั้งที่เจ้าสามารถทำ

-salinsiree

ข้าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่อาจมีชีวิต ดั่งเช่นที่สิ่งมีชีวิตควรเป็น

แต่กระนั้นข้ายังคงหายใจเฉกเช่นสิ่งมีชีวิตควรทำ

-salinsiree

.
ข้าฝันถึงผู้รักษากายข้าในอดีต เยียวยากายบาดแผลข้าในฝัน พอเมื่อตื่นจึงรู้ผู้เยียวยาไม่ได้รักษาในความจริง แต่ยังคงรักษาในความฝัน และทิ้งลมหายใจที่ดีขึ้นเมื่อข้าตื่น
-salinsiree
.

ทำไมข้าถึงไม่ปล่อยวางบางอย่าง กับทำใจไม่ให้คิดมาก แต่ข้าก็ไม่ได้โทษใครหรืออะไรกับสิ่งใดหรอก ข้าเป็นคนใจดี ที่ยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างด้วยการคิดมากเพียงลำพัง และทุกข์ทรมานเพียงลำพัง

(from -เมื่อข้าเดินเล่น ข้าคิดเกี่ยวกับเขา)

-salinsiree

ผมถามเธอ "เจ้าคิด ว่าเจ้าเป็นคนยังไงเหรอ ?"
คำตอบง่ายง่าย "ข้าก็เป็นข้า" เธอจ้องกลับด้วยดวงตาคมโต เย็นกริบ แต่อมยิ้มเหมือนอะไรสักอย่างที่น่ากลัวและกำลังตรวจสอบเหยื่อที่น่าพึงพอใจ
(from -about her.)

-salinsiree

.
"แต่ผู้คนนั้นมีมาก มีมากคนก็มากความคิด ตามแต่ความถนัดที่พวกเขาชอบคิด บางครั้ง-ข้าจึงเป็นเพียงแค่บางสิ่งที่ไม่เหมือนกันเลยเวลาอยู่ในความคิดของแต่ละคน บ้างก็เหมือน บ้างก็ไม่เหมือนนะ"
(from -about her.)
-salinsiree
.