 |
| ความหวัง | 6/10 สัปดาห์ | 3 เดือน | กุมภาพันธ์
เข้าสู่สัปดาห์ที่สาม ของเดือนที่สอง กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2016
.
บทที่ 1
เวลานั้นกำลังเดิน เดินไปข้างหน้า สิ่งที่มีกำลังถูกใช้ และทุกอย่างกำลังหมด หมดไป หมดลง จะคว้าและตักตวงก็ไม่อาจทำได้ ผู้สร้างล้วนให้เวลากับทุกสิ่งมีชีวิตเท่าเทียมกัน แต่จะหมดช้าหรือเร็วนั้นขึ้นอยู่กับ บาป บุญที่สิ่งมีชีวิตนั้นพึง-พอใจกระทำ บ้างพอใจ บ้างไม่เต็มใจ บ้างตระหนักรับรู้ บ้างไม่รู้แค่หลงผิด แล้วจะโทษใครได้เล่า ทุกสิ่งมีดวงดาวเป็นตัวกำหนด และเคลื่อนคล้อยเปลี่ยนแปลงไปตามเวลา ชะตาของทุกสิ่งมีชีวิตล้วนยากที่จะบิดเบือน แต่กระนั้นสิ่งมีชีวิตที่ประเสริฐสุด และมีจำนวนมากที่สุดกลับมีความคิดที่แยบยลและยากลึกจะหยั่งถึง ยิ่งมากจำนวน ยิ่งมากนิสัย มากลักษณะ และมากความคิด ที่สำคัญคือมากความต้องการ และสิ่งที่ถูกต้องการก็ต้องถูกแย่งชิง และหากสิ่งนั้นมีจำนวนน้อยกว่า ก็อาจหมดลงจนถึงขั้นขาดแคลน แต่สิ่งมีชีวิตที่ประเสริฐสุดก็ไม่อาจมีความพอ ยากนักที่จะพอใจ แต่ในเมื่อมีลบก็ต้องมีบวก สิ่งมีชีวิตที่ประเสริฐสุดนั้นก็มีผู้ที่พอใจ พอดี และพอเพียง อยู่และอาศัยในด้านบวกด้วยเช่นกัน แม้บางครั้งก็เลือกที่จะลบบางอย่างออกไปโดยไม่มีเหตุผล
- salinsiree . |
ข้ารู้ ว่าสิ่งมีชีวิตที่ประเสริฐสุดนั้นคือ มนุษย์ แต่บางครั้งมันก็แค่นามสมมุต
ทุกคนเกิดมาล้วนมีเวลาที่เท่าเทียมกัน เดินพร้อมกัน แต่แม้เวลาอาจเท่ากัน บางครั้งความสุขก็ไม่เท่ากัน บางคนเวลาเหลือน้อย แต่ความสุขเหลือล้น บางคนเวลาเหลือล้น แต่ทุกข์แท้แสนทรมาน ทรมานมากจนบางครั้งได้กระทำผิดคิดสั้นตัดเวลาที่มีอยู่ของตนเอง ทำให้เวลาที่เคยเท่าเทียมกัน หมดลงในชั่วพริบตา และสำหรับข้า ผู้ที่ปราถนาอยากมีชีวิต อยู่และหายใจ คิดและรับรู้ว่าทุกคนล้วนมีชะตาที่แตกต่างกับถูกกำหนดมาในบางครั้ง -บางคน และมีบาป-บุญเป็นตัวส่งผลกระทบในชีวิต -เลือกที่จะอยู่ แม้จะทุกข์และเคยนิทราหนีปัญหา แต่ไม่ดีเท่ากับว่าข้ากล้าที่จะตื่น และยืนขึ้นที่จะเสียง เพื่อเดินแม้ขาจะไม่แข็งแรง กับเก็บเกี่ยวเรื่องที่ดีแม้ละเล็กละน้อยมาเป็นยา เยียวยารักษาหัวใจ ให้พอหายและทุเลา ข้าเลือกจะเป็นแบบนี้ อาจเพราะข้าสูญเสียช่วงเวลาที่ดีในวัยเยาว์ และข้าอยากมีความสุขมากมากกับหัวเราะดังดังอีกครั้ง กับปราถนาอยากรับประทาน-กิน และดื่มของอร่อยๆ โดยที่ไม่ต้องคอยกังวลว่าจะแพ้อาหารอะไร รวมถึงการมีมิตรสหายที่ดี หรือพูดกับใครได้ง่ายและเก่งมากขึ้น เก่งเหมือนเดิม เหมือนที่เคยเป็น ข้าอยากมีสวนสวยงามและทำฟาร์มเล็กๆที่อบอุ่น กับมีสัตว์เลี้ยงที่น่ารักและซื่อสัตย์ และอื่นๆที่เป็นเรื่องส่วนตัว
และสำหรับมนุษย์ที่ยังอยู่ดี และมีเวลาเหลือล้น
วันสุดท้ายของปี มักเอ่ยเสมอว่าจะเป็นคนใหม่เมื่ออีกวันหนึ่งซึ่งเป็นวันแรกของปีใหม่มาถึง แล้วเป็นแบบนี้ เอ่ยแบบนี้ซ้ำๆวนเวียนไปมา... จนถึงตอนนี้ วันนี้ นาที และวินาทีนี้ -จงอย่าคิดว่าเวลายังมี อย่าคิดว่าพึ่งผ่านวันที่แห่งการเริ่มต้นมาไม่นาน -กุมภาพันธ์ เลขสองของปีนั้น ไม่ใช่ว่าค่าตัวเลขของมันจะยังน้อยอยู่แล้วยังมีเวลาเหลืออยู่อีกมาก เพราะเมื่อเลขหนึ่งหมดเวลาได้ เลขสองก็หมดได้เช่นกัน และตอนนี้ก็เป็นสัปดาห์สุดท้ายของเลขสอง ซึ่งต่อไปจะเป็นเลขสาม... ซึ่งมันก็เพิ่มมากขึ้น -หยุดคำพูดซ้ำๆ แล้วเริ่มกระทำสิ่งใหม่ๆ แก้ไขสิ่งผิดพลาดและชดใช้สิ่งดีๆให้กับคนหรือสิ่งมีชีวิตที่กระทำผิดด้วย -เป็นตัวของตัวเอง -ที่เป็นคนใหม่ -ที่ดีขึ้น -ทำเรื่องใหม่ -หัวเราะใหม่ -สีใหม่ -ช่วยเหลือใหม่ -ขอโทษใหม่ -บอกรักใหม่ -จินตนาการใหม่ -คิดใหม่ -รักษาตัวและหัวใจใหม่ให้พร้อมที่จะเดินและเปลี่ยนแปลงจิตวิญญาณให้สูงขึ้นเมื่อเวลาของกลางปีเดินทางมาถึง คำว่าเสียดายก็จะมีจำนวนน้อยลง
______________________________________________________________________________
©salinsiree
...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น