(เรื่องสั้น) hope.

           
นั่งลงและพูดคุย ข้านั่งลงตรงข้ามกับหล่อน ข้าไม่รู้จักหล่อน แต่ข้ามีคำถาม

เคยผิดหวังหรือไม่? หล่อนยิ้มและพยักหน้าช้าช้า พร้อมตั้งคำถามแบบเดียวกันกับข้า
ข้าตอบ เสมอมา... และดูท่าจะเสมอไป บวกกับตลอดกาลอีกนิดหน่อย

แต่นั่น มันก็ไม่สำคัญเท่ากับว่า ยังมีหวังหรือไม่ ความหวังน่ะเจ้ารู้จักมั้ย ไม่ใช่หวังให้ได้ดั่งใจหรือเป็นไปอย่างที่ต้องการหรอก สำหรับข้า-ความหวัง คือความรู้สึกอย่างหนึ่งในความเป็นตัวข้า รู้สึกดั่งเช่น ดีใจ เสียใจ และเจ็บปวด ความหวังคือแค่หวัง หวังให้มันผ่านผ่านไป หรือจบลงสักที ข้ารักที่จะมีหวังเสมอ แต่ไม่เคยปราถนาขอให้อะไรสมหวัง เพราะแน่นอนว่าข้ากลัวที่จะ-ผิดหวัง
...
ค ว า ม ห วั ง
บทที่ 1
มาร์นัลนิคตาร์ ทักทาย
ข้ามักจะสมหวังเสมอ : "และนั่นเป็นเพราะข้าเป็นคนดีและมีจิตใจเมตตา ข้ามักยิ้มให้คนเจ็บ-ป่วยและจุมพิตเหล่าคนจนเสมอ ข้าให้ขนมปังพวกเขาและจับมือพวกเขา บางครั้งข้าก็ร้องไห้ให้พวกเขาด้วยนะ มันไม่ยากเลยที่จะรู้สึกอย่างนั้นและหลั่งน้ำตาออกมา พวกเขาช่างหน้าสงสาร และข้าอยากช่วยพวกเขาสุดหัวใจ และใช่ ข้าทำแบบนั้นเสมอมา ช่วยเหลือพวกเขา และพระเจ้าทรงโปรดความดีของข้านี้ ข้าจึงสมหวังเสมอ พระเจ้าท่านตอบแทนในสิ่งนี้กับข้า เป็นของขวัญ และเจ้าล่ะแม่สาวน้อย" มาร์นัลนิคตาร์สตรีแห่งชุดขาวตั้งคำถามกับเด็กสาวหลังจากให้ขนมปังกับเธอ
ข้าน่ะเหรอ ข้าไม่รู้สึกอะไรเลย จริงจริง : "เสียใจด้วยนะ แต่ข้าไม่ได้มีความสงสารหรือมีความรู้สึกอยากจะจุมพิตใคร ข้าไม่เคยแบ่งขนมปังหรืออะไรก็ตามให้พวกเขา และไม่เคยจับมือพวกเขา ไม่เคยแม้แต่จะเห็นใจ เพราะข้าก็คือหนึ่งในพวกเขา โลกของพวกเขามีข้าเป็นหนึ่งคนในนั้น และแน่นอน ข้าเห็นอะไรชัดเจนในโลกของข้า พวกเราแย่งกันกิน ฆ่ากันเพื่อปากท้อง เกลียดกันเพื่อความเป็นส่วนตัว ร้องไห้เมื่อแพ้และขี้หวงเพราะกลัวขาดแคลน พวกเราไม่แบ่งขนมปังเพราะต้องรักตัวเอง และถ้าท่านถามว่าข้าได้ของขวัญอะไรจากพระเจ้า คำตอบคือ หากวันนี้ข้ายังไม่ตาย นั่นคือของขวัญ วันต่อมาหากข้ายังไม่ตาย นั่นก็คือของขวัญอีก พระเจ้าตอบแทนในสิ่งนี้กับข้า เป็นของขวัญ" เด็กสาวตอบ หลังจากกลืนขนมปังชิ้นสุดท้ายลงท้อง
..................................................................................................................................
........
©salinsiree
...
If you have any questions, or would like to talk, contact me!
salinsiree.witchy@yahoo.com

salinsiree quotes 🌿 chapter.1


ชีวิตข้าไม่ได้สวยงามเหมือนดั่งเด็กสาวทั่วไป ไม่ได้ราบรื่นและมีความสุขเพียงน้อยนิด แต่ความมืดมิดมักมีข้อดีตรงที่มันทำให้ข้าดิ้นรนหาแสงสว่างที่เป็นดั่งความสุขเสมอ กระตือรือร้นแม้บอบช้ำ ดีกว่าจืดชืดไร้สีสันเพราะความสุขเสมอรอบตัวทำให้ตายด้าน
- salinsiree
.
ข้ามีเพียงเนื้อหนังหุ้มกระดูก และอ่อนแอ ข้าหิวโซเหมือนหมาจรจัด ข้าไร้บ้านและไม่มีครอบครัว จนกระทั่งในที่ที่มืดที่สุดที่ข้าซุกตัวนอนลง ข้าจึงได้เห็นสิ่งที่ชัดเจนที่สุดมันมีไม่กี่สิ่งหรือกี่อย่างหรอกเมื่อข้าลำบากในตอนนี้ มันมีไม่กี่คนในวันนี้ ที่ข้าจำหน้าได้ชัดเจน
- salinsiree
 .
ถ้าเจ้าไม่มีเพื่อน มาเป็นเพื่อนกับข้าก็ได้นะ แต่แค่วันนี้ล่ะ...
- salinsiree
.
เจ้าเอ่ยปากชื่นชมข้า ก็เพราะข้าพึ่งให้ขนมเจ้าสินะ
- salinsiree
.
ข้าไม่สนว่าเจ้าจะเรียกข้าว่าอะไร ตัวบาปหนา ผู้หญิงบัดซบ หรืออีตัว เพราะมันไม่สำคัญเท่าความรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ตัดลิ้นเจ้า หลังจากเจ้าเอ่ยปาก
- salinsiree
.
ข้าไม่ได้มีสหายหรือพวกพ้องที่ดีเหมือนดั่งที่เจ้ามี แต่ข้ามีซาตานคอยกระซิบและตักเตือนข้าเสมอ เป็นระยะ-ระยะ ว่าถ้าพลาด ข้าจะตาย
- salinsiree
.
ข้าหิวและกระหายเสมอนั่นแหละ และถ้าเจ้าใจดีสักนิดเหมือนที่คุยโวสักหน่อย ขนมปังก้อนนั้นน่ะ ข้าขอได้หรือไม่?
- salinsiree


ชีวิตคนเราล้วนเลวร้าย ผู้คนต่างเล่นละคร และแสดงตัวตนตามบทบาทของดวงชะตาถูกที่กำหนดมาด้วยใจที่ผยอง คิดว่าตนควบคุมทุกอย่าง แต่มันไม่ใช่ พวกเขาแค่เล่นเกมส์อยู่ในวงกลมที่บิดเบี้ยวแค่นั้น และเกมส์ สักวันมันต้องจบลงเสมอ
- salinsiree
.
แต่ข้าก็ยังรู้สึก เชื่อ เสมอว่าเวลาที่มีในชีวิตนี้ บางครั้ง ข้าสามารถกำหนดและเลือกเองได้ นั่นคงหมายถึงข้าผยองด้วยคนสินะ (หัวเราะ)
-  salinsiree
.
เจ้าเป็นคนน่ารักนะ ข้าคิด แม้จะปากร้ายสักหน่อย เอาแต่ใจไปนิด ขี้โมโหไปบ้าง แต่เจ้าก็เป็นตัวเองเสมอและพร่ำบอกว่าเจ้านั้นไม่ดีอย่างไร ข้อเสียเยอะแค่ไหน แต่เจ้าคงไม่รู้จักข้อดีของตัวเองเลยสินะ เจ้าน่ะ คือความเมตตา ที่ใจดีและเสียสละ คือความอดทนแม้ไม่ชอบแต่ยังกระทำหากเป็นหน้าที่ ดิ้นรนเพื่อสิ่งที่รัก และดื้อรั้นเพื่อชีวิตที่บัดซบในโลกที่บิดเบี้ยว.. แล้วนั่น!! เจ้าขโมยเค้กช็อกโกแลตของข้าเหรอ?!
- Nathan
.
 ข้าหิวมาก และข้ามีมันฝรั่งหนึ่งหัว กับเจ้าอีกหนึ่งคน ข้าจึงแบ่งมันฝรั่งเป็นสอง และลองยื่นให้เจ้า เจ้าแยกเขี้ยวทันทีก่อนบอกข้า "ข้ารักมันฝรั่งมาก เจ้าทำร้ายมันโดยการสับมันเป็นสองท่อนได้อย่างไรกัน"
ข้า.. เอิ่ม ขอโทษนะ
- Nathan
 .
ข้าไม่ได้ปลื้มที่กลายเป็นหนูแฮมส์อ้วนกลม แต่ถ้ามันทำให้เจ้ามีความสุขและหัวเราะทั้งรอยยิ้มแบบนั้น ข้าก็ยินดีจะเป็นแฮมส์อ้วนกลมนานกว่านี้อีกสักหน่อยน่ะนะ แต่ เจ้าพอจะมีไอศกรีมให้ข้าบ้างหรือไม่?
- Nathan
.
เจ้าทำบ้านข้าไหม้ ไหม้แล้ว ไหม้อีก แต่ข้าก็ยังยิ้มให้เจ้า นั่นเพราะข้ารู้ว่าเจ้าไม่ได้ตั้งใจ และกระต่ายหลงทางหนึ่งตัวเช่นเจ้ามักต้องการ การดูแลเสมอจากครอบครัวที่ดีเช่นบ้านข้า แต่ ตอนนี้ข้าก็ขอซ่อมบ้านใหม่อีกครั้งก่อนที่เจ้าจะมาเยือนใหม่อีกคราวหน้าก็แล้วกันนะ
- Mikhatin
 .
ข้าทำข้าวผัดรวมมิตรทรงเครื่องให้เจ้า แลกกับรอยยิ้มที่หายากของเจ้า
- Mikhatin
.
ข้าไม่อาจยืนข้างเจ้าในทุกครั้งที่เจ้ามีปัญหา แต่จงรู้ไว้ ใจข้าตระหนักเสมอว่าเจ้ามีตัวตน
- Mikhatin
.
ข้าเบื่อจะรักษาเจ้า รักษาบาดแผลงี่เง่าที่เจ้าได้มาจากเรื่องงี่เง่า แต่ข้าก็ทำ ข้าก็รักษาเจ้าเรื่อยมา จนผมข้ากลายเป็นสีขาวโพลน มันก็ยังไม่ได้ช่วยให้เจ้าหายดื้อหรือจะทำปัญหาลดลงเลยสักนิด
- Dr. LM
.
ข้าไม่เคยเห็นเด็กสาวคนไหนท้าทายซาตานเช่นเจ้า เจ้าไม่ได้เก่งขนาดจะเย้ยนรกได้หรอกนะ ตราบใดที่เจ้ายังเลือดออกเสมอและยังเห็นหน้าข้าบ่อยๆ นั่นหมายถึงเจ้ายังอ่อนแอ
- Dr. LM
.
ทุกบาดแผลที่เจ้ามี ที่ข้ารักษาและหายสนิท ข้ามักภูมิใจเสมอและมองดูเจ้าดื้อรั้นไปเรื่อย จนได้แผลใหม่มาอีก ข้าถึงได้ขยับปากบ่นเจ้า
- Dr. LM


ข้าไม่กล้าขอร้องหรือขอความช่วยเหลือ และนั่นทำให้ข้าลำบาก เจ้าต้องรู้จักขอร้องและขอความช่วยเหลือ และเจ้าจะพบมิตร นั่นคือคนที่ช่วยเหลือในสิ่งที่เจ้าขอ อย่าเป็นแบบข้าเลยนะ
- salinsiree
.
ข้าชอบมันฝรั่งก็จริง... แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเจ้า! จะต้องไปขโมยมันมาให้ข้าหลายสิบหัวแบบนี้!!!
- salinsiree
.
ข้าเกลียดคำโกหก และเจ้ารู้ดี แต่คำโกหกนั้น บางครั้งมันก็ทำให้อยู่รอดได้ในบางเวลา
- salinsiree
 .
ข้าร้องไห้บ่อยครั้ง เพราะชีวิตไม่ได้มีความสุข แต่สักวันหนึ่งข้าหวังจะได้หลั่งน้ำตาเพราะความสุขเป็นเหตุผล และวันนั้นเจ้าจะเห็นข้า
-salinsiree
.
ข้ารักทั้งด้านมืดและสว่างในตัวเจ้า แม้แต่ในเวลาที่ด้านมืดรุกรานจิตวิญญาณเจ้า ข้าก็ยังจะรัก รักเสมอตลอดไป ข้ารักทั้งปีศาจในตัวเจ้า และรักเทพีแห่งแสงในตัวเจ้า
- (...unknown)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

salinsiree quotes .1
salinsiree quotes .2
salinsiree quotes .3
  salinsiree quotes .4
  salinsiree quotes .5 

  salinsiree quotes .6
salinsiree quotes .7
salinsiree quotes .8  
salinsiree quotes .9
....................................................................................................
©salinsiree
If you have any questions, or would like to talk, contact me!

salinsiree.witchy@yahoo.com
TWITTER @sadwitchwriting
Facebook/sadwitchwriting

May Favorites

สิ่งที่ข้าได้รับ และโปรดปรานตลอดทั้งเดือนพฤษภาคม
-
ไม่มากมายแต่มีค่า ทั้งผู้ที่มอบให้และสถานที่ที่ข้าหาสิ่งนั้นมา
...

หนังสือ

HALF WILD BY SALLY GREEN

HALF WILD เป็นเล่มที่สองต่อจากเล่มแรก HALF BAD ซึ่งข้าได้ติดตามเรื่องนี้เพราะเนื้อหาของตัวละครนำที่มีนิสัยโดนเด่น แม้จะมีการเดินเรื่องที่ล่าช้าในช่วงแรก แต่ก็สนุกมากพอสำหรับข้าและช่วงท้ายก็มักจะเข้มข้นตลอดจนข้าต้องอุทานร้องเฮ้ออเสมอเมื่อหน้าสุดท้ายได้มาถึง อ้อและข้านั้นเป็นทีมเกเบรียลนะ -ทำไมต้องทีมเกเบรียลน่ะหรือ ทั้งๆที่เขาเป็นผู้ชายและตัวละครนำคือนาทานซึ่งก็เป็นผู้ชายเช่นกัน ถ้าอยากรู้และอยากเข้าใจ เจ้าก็ต้องลองไปหาและติดตามอ่านเหมือนที่ข้าติดตามดูสิ แล้วเจ้าจะเข้าใจมัน
หนังสือเล่มนี้ ลูกพี่ลูกน้องของข้า หรือจะเรียกง่ายๆว่าพี่ชาย เป็นผู้มอบมันให้ข้า -เขารู้ว่าข้าชื่นชอบการอ่านหนังสือ และรู้ว่าข้าชอบมันมาก ข้าบอกเขา-ว่าข้าอยากได้หนังสือเล่มนี้ เราคุยกันในทำนองเหมือนบอกเล่า เพราะเขาก็ชื่นชอบการอ่านหนังสือด้วยเช่นกัน หากแต่เวลาที่เขามีมันไม่พอสำหรับการอ่านหนังสือก็เท่านั้น -ตอนที่ข้าบอกเขา เขาไม่ได้โต้ตอบอะไรข้ามากนัก แต่ข้ารู้ว่าเขาใส่ใจ เขาอาจเป็นคนพูดน้อย (-หรือแค่พูดน้อยกับข้า) เราไม่ค่อยจะดีกันได้นานนักในช่วงแรกๆ แต่ข้าก็มองว่ามันดีนะ -หลังจากนั้นไม่กี่วันหรือวันต่อมา เขาก็มาบอกกับข้าว่า "พ่อมดคลั่ง กำลังเดินทาง" เขาส่งหนังสือมาให้ข้า ซึ่งข้าก็ดีใจมากจนอยากจะแทะอะไรสักอย่างเล่น เพราะความอยากที่จะจับต้องหนังสือเล่มใหม่ไวๆกับสูดกลิ่นมัน และจุมพิตมัน.
 .......................................................................................................................

SHADOW THRONE BY JENNIFER A. NIELSEN
SHADOW THRONE บัลลังก์เงาเป็นหนังสือเล่มที่สาม ของหนังสือไตรภาคชุดมงกุฏแห่งคาร์เทีย เล่มนี้เป็นเล่มจบที่ข้ารอคอย ขอย้ำว่าข้ารอคอยตลอดเวลาเรื่อยมา ทุกครั้งที่ข้าเดินทางไปร้านหนังสือ ไม่มีครั้งไหนที่ข้าจะไม่มองหาและสอบถามว่าเมื่อไหร่หนังสือเล่มนี้จะมา ที่นี่ ตรงนี้ และข้าก็ได้รับคำตอบเป็นความว่างเปล่าเสมอมา จนเมื่อไม่นานมานี้อาการป่วยของข้าแย่ลงเพราะความเหนื่อยล้าจากการเดินทางที่ลำบากในเส้นทางที่อากาศเลวร้ายสำหรับร่างกายของข้า ข้าจึงนอนป่วยและทุกข์ทรมานจากอากาศเป็นพิษ จากนั้นข้าก็หลับไหลเพราะความเหนื่อยล้า จนเมื่อข้าลืมตาตื่นมาในเช้าวันใหม่ อาการของข้าก็ดีขึ้น จากนั้นข้าก็ออกเดินทางอีกครั้งในอีกเส้นทางหนึ่ง และสถานที่ระหว่างทางของข้าก็คือร้านหนังสือเล็กๆร้านหนึ่ง เมื่อข้าเดินเข้าไป เดิน และเดินเข้าไปตรงล็อคและหมวดหมู่หนังสือแบบที่ข้าชอบและคุ้นเคยข้าก็ไล่สายตาด้วยความชำนาญทีละขั้นทีละชั้น จนพบกับนี่ นี่! และนี่แหละ! หนังสือของข้า มันมาอยู่ที่นี่แล้ว ตรงนี้! ข้าร้องอุทานออกมาและรีบหยิบหนังสือมาถือ กอด กับจุมพิตแบบไม่สัมผัสหนังสือราวๆสองถึงสามครั้ง...
 -ข้าชื่นชอบหนังสือเรื่องนี้เพราะ เจรอน ตัวละครหลักของเรื่อง เจ้าเด็กพระราชา ที่เป็นทั้งเด็กชายมอมแมมในบ้านเด็กกำพร้า เป็นเจ้าชายลวงทั้งที่เป็นเจ้าชายจริงๆ เป็นหัวหน้าโจรสลัดด้วยการท้าสู้ทั้งๆที่ตนเองนั้นขาหักอยู่ เจรอนที่ปากร้ายแต่ใจดี เจรอนที่มีนิสัยเหมือนเพื่อนชายที่สนิทมากของข้าคนหนึ่ง มันทำให้ข้าคิดถึงเพื่อนเก่าของข้ามากแต่ข้าก็รู้สึกดีมากเช่นกันที่ได้นึกถึงเขาผ่านเจรอน ผ่านตัวหนังสือ เพราะมันไม่จำเป็นต้องมีตัวตนจริงๆให้ข้ากังวลว่าจะต้องเอ่ยคำว่าขอโทษกับเขาซ้ำซ้ำ ดังนั้นข้าจึงสบายใจที่ได้แค่อ่านหนังสือ รวมถึงเนื้อหาในเรื่องมิตรภาพที่เข้มข้นจริงใจ เดินเรื่องได้ดีและรวดเร็ว -เจรอนฉลาด-เด็ดเดี่ยว และข้าชื่นชมเขามาก  
.............................................................................................................................

ดนตรี

เครื่องประดับ

.

ณ ที่ที่ข้าออกเดินทาง สถานที่ใหม่ ที่ที่ข้ายังไม่เคยไป ข้าได้พบสิ่งที่ข้ามีแล้ว แต่เก่ามากแล้วเช่นกัน ข้าจึงทดแทนมันด้วยการเพิ่มสิ่งที่เหมือนเดิมต่อกัน แค่อายุน้อยกว่าไม่ชรามากนักก็เท่านั้น 
หนึ่งในสามสิ่งนี้ มีผู้มอบมันให้ข้า -ดวงตา
พระจันทร์ครึ่งเสี้ยว ข้าคิดว่าหยิบจับมันไม่บ่อยนัก และข้ายังมีมากพอ-แต่ก็ยังหามาเพิ่มเช่นเคย
.
สิ่งนี้ ข้าชื่นชอบสีของเชือกหนังที่นำมาถัก สีของมัน ทำให้ผิวสีน้ำผึ้งของข้า สวย
.
ต่างหู สหายเชิงน้องสาวของข้า -หลายคนมักมองเธอว่าเป็นน้องสาวของข้า- เป็นผู้มอบมันให้ข้า เพราะเธอเห็นว่าข้าอยากได้มัน แต่ไม่อาจได้มันมาในวันนั้นที่ออกเดินทางไกล อีกวันต่อมาข้าสอนให้เธอเดินทางด้วยตนเองอีกครั้งในเส้นทางเดิม และเธอนำสิ่งนี้มาให้ข้า-เมื่อเดินทางกลับ
ข้าคิดว่าข้าชอบมันนะ หูของข้านั้นสวย หลายคนบอกข้า แต่ข้าก็ไม่ได้เชื่อแค่ชอบที่มีคนชื่นชม เพราะมันไม่บ่อยนักที่จะได้คำชื่นชมจากใคร
.
แว่น
 ..........
_______________________________________________________________________________

All Photos By ME 
©salinsiree