salinsiree quotes 🌿 chapter.8

 เขาอยู่สุดสายตาจากข้า เป็นเวลานานที่ไม่อาจมองเห็น
แต่ข้าอยู่ในสายตาเขาตลอดเวลา เป็นเวลานานที่ถูกเฝ้ามอง
-salinsiree
.
ข้ายืนอยู่บนที่สูงเพียงเพื่อมองท้องฟ้าให้ชัดเจนมากขึ้น และมองลงเบื้องล่างให้กว้างออกไป
-salinsiree
.
ข้าเขียนหนังสือเกี่ยวกับดอกไม้ที่ไม่อาจผลิบาน มีตอนจบที่ไม่แน่นอน บ้างว่าในท้ายที่สุดดอกไม้จะตายลงเพียงเพราะผู้คนไขว่คว้าเพื่อสัมผัส บ้างว่าจบลงด้วยดี มีสักคนที่มีค่าดูแลดอกไม้ และมันผลิบานให้สักคนที่ดูแลได้ชมเพื่อรักมัน
-salinsiree
.
มีน้ำตาไหลมามากเกินไปเมื่อเขายังอยู่ รู้ว่าเขารัก แต่ทางที่มีของเราไม่ใช่ที่ที่เราจะอยู่ได้ ในเมื่อเขาเป็นซาตานที่บินได้ ข้าก็ไม่อาจทำใจเพียงเพื่อขอให้ได้มีเขาอยู่ด้วยกัน
-salinsiree
.
ข้าเคยบินได้เพราะปีกของเขา แต่เมื่อเขาจากไป
ข้าก็แค่กลับมาเดินเล่นช้าๆ ตามแต่กำลังกายจะมี และใจที่ต้องการ
-salinsiree
.

หลายคนบอกว่าข้านั้นคือความมืดมิดและชอบสีดำ อาศัยอยู่กับมันเสมอ-ตลอด
แต่ใครจะรู้ว่าข้านั้นชอบแสงอ่อนๆของสีสันต่างๆที่สวยงาม และความสว่างที่ข้าต้องการในทุกๆวันเพื่อการมองเห็นยามที่ต้องเปิดหนังสือที่รัก เพื่ออ่าน
-salinsiree
ข้ามักทำสิ่งดีๆหล่นหายระหว่างทางที่ข้าออกเดิน บางคนทุ่มเทให้ได้สิ่งใหม่มาทดแทนระหว่างทาง แต่ข้าขอย้อนกลับไปเพื่อตามหาสิ่งที่หล่นหายคืนมา แม้มันอาจทำให้เวลาของข้าต้องหยุดเดินต่อ เพราะต้องถอยหลังกลับไป
-salinsiree
.
ถ้าเจ้าเป็นเพื่อนแท้ของข้า จะต้องไม่หวงข้ากินอย่างที่เจ้าทำ หยุดอยู่เฉยๆและแบ่งขนมนั่นมาซะดีๆ
-salinsiree
.
ข้าแบ่งให้เจ้าได้เสมอ หากข้าได้มันตามที่เหมาะสมแล้ว
-Ken'z
.
ข้าไม่อาจลืมวันสุดท้ายที่เฝ้ามองผู้เป็นมารดาของข้าหมดลมหายใจ แม้จะผ่านมาหนึ่งปี แต่ที่ตรงนี้ของใจข้าเหมือนพึ่งผ่านมาไม่กี่วินาที
-salinsiree
.
ข้าเฝ้ามองหนังสือมากมายที่อยากได้ ตัวอักษรเหล่านั้นทำข้าหวั่นไหว แต่เหรียญในกระเป๋าทำใจข้าไหวหวั่น เพราะต้องย้ำเตือนว่ายังไม่อาจได้มันมาวันนี้ และวันนี้ยังไม่อาจได้อ่านมัน
-salinsiree
.
เส้นทางของข้าถูกกำหนดมาแล้ว หลายคนที่มีชื่อเสียงสร้างคำที่โด่งดังว่าเราสามารถกำหนดชะตาของตนเอง แต่มันก็ไม่ใช่เสมอไป ไม่ใช่ในทุกเรื่อง เมื่อความตายไม่อาจยื้อหรือเลือกได้หากความเจ็บป่วยมาเยือนเพื่อขโมยวิญญาณไป
-salinsiree
.

วันนั้นข้าเห็นเด็กสาวคนหนึ่ง ผู้หวาดระแวงที่จะถืออาวุธซึ่งมีคมให้มั่นคง ไม่ให้ร่วง-หล่นจากมือ
แต่วันนี้เด็กสาวกลับมาหาข้าพร้อมกับอาวุธที่ทำขึ้นเองและเล่าเรื่องราวต่างๆมากมายให้ข้าได้ฟังว่า
"ความกลัวไม่ได้สอนให้ข้าเก่งขึ้น แต่สอนให้ข้าต้องเอาตัวรอด เมื่อข้าอยากที่จะหายใจต่อ ข้าจึงต้องจับมันให้มั่นคงพอ เพื่อให้มันพร้อมที่จะลุยไปกับข้า แน่นอนข้ายังคงหวาดระแวงอยู่นะ"
และเด็กสาวก็หัวเราะ
-koma sensei
.
ข้ากลับไปหาอาจารย์ของข้าอีกครั้งเมื่อถึงเวลาที่ข้ารู้ว่าสมควร ท่านยังคงมองข้าเป็นเด็กสาวที่ต้องฝึกฝนอย่างหนักเหมือนเคย แต่การพูดจานั้นเปลี่ยนไป ท่านบอกว่าข้าได้เติบโตขึ้นมากและแกร่งขึ้นท่ามกลางความอ่อนแอที่รายล้อม ข้าเล่าเรื่องต่างๆมากมายที่ผ่านมาให้ท่านได้ฟัง ท่านฟังพลางครุ่นคิดและมองดูข้า ท่านเอ่ยว่า "แม้เจ้าจะเจ็บป่วยและไม่อาจสู้ได้เก่งเหมือนศิษย์หลายคนของข้า แต่เจ้ามีความอดทนต่อชีวิต ต่อความทรมานของร่างกาย ต่อการบิดเบี้ยวของจิตวิญญาณได้ดีกว่าทุกคนที่ข้ารู้จัก จงดูแลสิ่งนั้นของเจ้า จงระแวงว่ามันอาจสลายเหมือนที่เจ้าชอบระแวงว่าอาวุธมีคมจะทำร้ายเจ้า" แล้วมือของท่านก็วางบนไหล่ของข้าอย่างเบามือ
-salinsiree
.

 ข้าบอกอาจารย์ว่าจะพักที่นี่สักคืน จึงถามท่านว่า พอจะมีมันฝรั่งทอดให้ข้าบ้างไหม ข้ารู้สึกหิว
-salinsiree
.
มันจะมีเสมอเมื่อเจ้าอยู่ที่นี่
-koma sensei
.
................................................................................................................................

...............................................................................................................................
©salinsiree
...
If you have any questions, or would like to talk, contact me!
salinsiree.witchy@yahoo.com

old times chapter.1

Berend Zweers (1872-1946)
เธออาจสงสัยในความสวยงามของดอกไม้ที่ไม่ต้องพยายามเติมแต่ง หรือบางทีเธออาจสงสัยในความบอบบางของมันที่มี มันลาจากได้ง่ายกว่าการที่มันมีอยู่ หรือบางทีเธออาจได้ยินเสียงของมันทักทาย
........
Bernard F. Eilers - Frisse wandeling, c. 1910
สักช่วงหนึ่งของชีวิต ยังคงจำได้ถึงมิตรภาพที่เคยชอบพูดคุย และใช้เวลาด้วยกัน ความสุขเล็กๆของโลกที่ครั้งหนึ่งเคยเรียบง่าย และจริงใจต่อกัน
........
Adriaan Boer (1875-1940)
ในที่เดิมๆอาจไม่เหมือนเดิมเมื่อเวลาผ่านไป แต่คนหนึ่งคนอาจเหมือนเดิมแม้เวลาจะผ่านไป ที่ใดสักที่อาจเป็นที่ที่เหมือนเดิมสำหรับเขา มันอาจมีไว้เพื่อรอ หรือเพื่อชม การดูมันเปลี่ยนแปลงไม่ได้ทำให้ตนต้องเปลี่ยนตามมัน
            ........     
K.H. Idema, 1886-1968
เดิมทีอาจมีแค่ที่เป็นอยู่ แต่เมื่อเติบโตอาจมีมากขึ้น ทุกอย่างอาจมากขึ้นหรือน้อยลงแต่ความอบอุ่นยังคงอยู่ อาศัยอยู่ในที่ที่คุ้นเคย ที่ปลอดภัย ที่คล้ายบ้าน
........
Benjamin Wilhelmus Stomps - Angstel Een molen aan het water, 1894-1900
การเดินทางไปในที่ที่รู้จัก ทำในสิ่งที่คุ้นเคย และจดจำทุกอย่างของมันได้ ไม่ได้แปลว่าสิ่งเหล่านี้คือความล้าหลัง ความไม่ก้าวหน้า แต่มันคือความทรงจำ หน้าที่ ที่คุ้นเคยเพื่อหล่อเลี้ยงตนและหัวใจ คนเราจะต้องมีสักที่ ที่เป็นที่ที่ตนรัก และชอบที่จะจดจำ
........
Jullien Freres - L ile de Salagnon
แม้มีที่ที่อยากไป บางครั้งอาจทำได้แค่เฝ้ามอง เฝ้ามองเพราะโหยหา หรืออาจเฝ้ามองเพราะเคยรักและจากมา เหตุผลนั้นมีมากที่ไม่อาจกลับไป เมื่อคิดถึงแค่ได้เห็นก็คงพอ แม้จะเห็นได้จากที่ไกลจนสิ่งที่คุ้นเคยดูเล็กลงก็ตาม
 ................................................................................................................................. 
©salinsiree
...
If you have any questions, or would like to talk, contact me!
salinsiree.witchy@yahoo.com
TWITTER @PHOTOSWriteRead
Facebook/hernameisSaLinsiree

(เรื่องสั้น) heart

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว หัวใจเคยเต้นเป็นปกติ ขึ้นลง-สม่ำเสมอ
มันเริ่มต้นจากการมีความรู้สึก รู้สึก-คือการยืนยันตนว่ามีหัวใจ มีความทรงจำที่ใจปราถนาและซื่อสัตย์ เมื่อฝังใจ หัวใจก็จะจดจำ
.......................................................................... h e art- ...........................................................................
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว หัวใจเคยเต้นเป็นปกติ ขึ้นลง-สม่ำเสมอ
มันเริ่มต้นจากการมีความรู้สึก รู้สึก-คือการยืนยันตนว่ามีหัวใจ มีความทรงจำที่ใจปราถนาและซื่อสัตย์ เมื่อฝังใจ หัวใจก็จะจดจำ

เล่าว่า : เวลาทำให้เกิดหลุมของความทรงจำ บางช่วงเวลาของชีวิตที่มีเรื่องราวดีๆได้ตกหลุมพรางเหล่านั้นไป และตนไม่อาจเสาะหา เพื่อพบว่าหลุมใดกันที่มีความทรงจำดีๆของตนอาศัยอยู่ และตนก็คิดได้ว่า ไม่ได้รู้สึกต้องการหา หรืออยากได้มันกลับมาซึ่งเหล่าความทรงจำทั้งหลาย หัวใจของตนมีเหตุผลที่ไม่คิดหรือจะคิดเสมอ ขอเพียงแค่รู้สึกหัวใจตนก็จะตอบคำถาม แม้บางครั้งหัวใจตนอาจไม่ตอบสนองต่อเรื่องดีๆ ก็เพียงเพื่ออยากจะเก็บเรื่องที่ดีเหล่านั้นไว้ให้แน่นหนา และไม่อยากนำมันมาใช้เพียงเพื่อให้หัวใจเต้นเป็นปกติ

บางสิ่งอาจมีค่ามากขึ้นเพียงแค่ไม่นึกถึงมัน  
หัวใจตนนั้นแตกต่าง ตนรู้ และตนเข้าใจ เมื่อไม่สามารถหาความทรงจำที่ดีเหล่านั้น ตนจึงอาศัยอยู่กับหัวใจที่เจ็บป่วยอย่างเป็นมิตร และพยายามสนิทกับมัน สนิทกับหัวใจดวงน้อยๆที่เล็กเพียงกำปั้นมือของเด็กสาว เด็กสาวที่พบเจอเรื่องราวมากมายที่ใหญ่กว่าหัวใจของตนเอง

และตนเองยอมรับในเรื่องนั้น เรื่องที่ตนเองมีชีวิตอาศัยอยู่ในเรื่องราวที่มีผลกระทบต่อหัวใจ และจะยังคงมีต่อไป เพียงแค่หวังว่าหัวใจนี้จะแกร่งพอรับไหว แม้จะบาดเจ็บอยู่และเต้นขึ้น-ลงไม่สม่ำเสมอ แต่มันก็ยังคงเต้น แม้ไม่เป็นจังหวะเรื่อยมา แต่มันก็ยังคงจะเต้นเรื่อยไป ไปจนถึงวันที่เวลาของตนหมดลง

ทุกเรื่องราวของการเติบโต มีผลต่อหัวใจในกายคน ที่ว่าวันหนึ่งจะมีความสุขนั้น ความคิดนี้เรียกว่าความหวัง ที่ว่าวันนี้เสียใจนั้น ความคิดนี้เรียกว่าผิดหวัง ทุกเรื่องราวมักเดินทางพร้อมกับความรู้สึกเสมอ ผู้ที่โชคดีมีแสงสว่างโอบกอดกายนั้น-หัวใจมักจะเต้นเร็วด้วยความสุขและดีใจ ไม่เคยผิดหวังในเรื่องใดที่ตนรัก และมักไม่เคยสัมผัสความทรมานในด้านลบของชีวิต คนเหล่านี้มีความทรงจำที่สวยงาม อาจน้อยแต่หากมีบ่อยครั้งก็จะทำให้แข็งแรง เอ่อล้นเป็นความทรงจำดีๆ ที่ไม่อาจลบด้วยเรื่องราวร้ายๆที่เล็กน้อยเกินไป หัวใจคนเหล่านี้จะเต้นไปอีกยาวนานในเวลาที่ดีของชีวิต 

ส่วนผู้ที่โชคร้ายมีแสงสีเทาโอบกอดรอบตัวจนกลายเป็นมิตรที่สนิทนั้น-หัวใจมักจะเต้นเร็วด้วยความกังวล สับสนและทุรนทุราย พลางทำลายกายตนให้อ่อนแอ ไม่มีแรงแม้แต่จะเคลื่อนไหว บ้างมีน้ำตาและเดียวดาย มากมายในสิ่งที่ยากเย็น และรู้จักความเหนื่อยล้าของกาย-หัวใจที่รู้สึกถึงช่องโหว่มากมาย และอีกมากมายที่หัวใจจะรู้สึกและทำลายตนให้อ่อนแอ 

ส่วนคนที่ไม่มีอะไรเลย คือไม่มีทั้งแสงของสีใดๆสะท้อนออกมายามที่ชีวิตตนมีเรื่องราว ไร้ความรู้สึกและไม่จริงจังต่อความทรงจำใดๆ หากจะว่าดีก็ดีต่อหัวใจที่ไม่ต้องทำงานหนัก หากจะว่าร้ายก็ร้ายต่อหัวใจที่จะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไร้หัวใจ เพราะไร้ความรู้สึกจนทำให้การกระทำของตนในแต่ละวันเป็นไปตามความรู้สึกที่เรียกว่า ไม่สนใจ เพราะหัวใจปราศจากความใส่ใจ หากนานวันสิ่งนี้ทำให้เลวร้ายลง มันจึงจะเรียกได้ว่าไร้ค่า กลายเป็นเพียงสิ่งไร้ค่า รอแค่เพียงเวลาให้หมดลงแล้วค่อยย่อยสลาย

S- คนที่มีหัวใจนั้นกำเนิดมายังคงเท่าเทียมกัน เพียงแต่เวลาของแต่ละคนไม่เท่ากัน และนั่นคือเหตุผลที่ทำให้หัวใจของแต่ละคนเดินทางอยู่ในเรื่องราวที่แตกต่างกัน บางคนนั้นรู้แล้วว่าหัวใจเจ็บป่วย เมื่อหมดทางรักษาทางกาย ก็พยายามเยียวยาตนเองทางใจ คนเหล่านี้พยายามนึก นึกหาถึงช่วงเวลาที่ดีๆของเวลาที่ล่วงเลยผ่านมาแล้ว บางคนอาจพึ่งผ่านมา บางคนอาจผ่านมานานมากแล้ว 

ซึ่งคนเหล่านี้ส่วนมากความทรงจำที่ดีจะมีเพียงน้อยนิดและห่างไกล เหมือนอยู่ไกลจนความทรงจำหล่านั้นแทบไม่มีผลต่อหัวใจ เพียงเพื่อพยายามนึกถึงสิ่งที่ดีมาเยียวยาหัวใจ ก็กลายเป็นความว่างเปล่าสีเทาหม่นที่จำไม่ได้

ทำได้แค่เพียง ยอมรับ และเปิดใจของตนไม่ปิดกั้นใจต่อสิ่งที่ต้องเป็นหรือเป็นอยู่ และสวัดดีความ ชินชา เพื่อสนิทกับมัน หลายคนมักรู้จำคำๆนี้ในความหมายที่ไม่สวยงามนัก ทั้งที่คำๆนี้ได้ช่วยชีวิตของสิ่งมีชีวิตมามากมายและไม่ได้รับคำขอบคุณอย่างที่ควรจะได้รับ หรือเหมาะสม

จงใช้ความชินชาให้ถูกวิธีพราะความชินในอีกมุมหนึ่งคือการยอมรับเพื่อรักษาหัวใจ เมื่อไม่ปิดกั้นตนเองต่อสิ่งที่ต้องเจอ หัวใจก็จะไม่ต้องทำงานหนักหรือเต้นเร็วเกินไปต่อสิ่งที่ต้องรู้สึก เพราะความคิดที่อดทนเพื่อชินต่อสิ่งนั้นๆจะช่วยหัวใจที่เจ็บป่วยอยู่ไม่ให้รู้สึกต่อต้านมากจนเกินไป แต่จะรู้สึกปรับตัวและไตร่ตรอง เพื่อคิด 

คิดให้ได้ว่าเมื่อวันนี้อดทนจนยอมรับ และไม่ปิดกั้นต่อสิ่งที่ต้องเจอ หัวใจอาจจะไม่ต้องฝืนเพราะทนทุกข์มากเกิน และอาจทำให้มันมีแรงเต้นต่อไปเรื่อยๆ แม้ไม่สม่ำเสมออีกต่อไป แต่มันก็จะเต้นต่อไป เพิ่มเวลาให้ตนได้อยู่เพียงเพื่อจะได้เห็นสิ่งนั้น สิ่งนี้ เพียงเพื่อตนจะได้ดู ได้มอง ได้ทำ ได้คิดและสัมผัส เพียงเพื่อสักวันหนึ่งอาจมีเรื่องราวดีๆที่แม้เพียงเล็กน้อยแวะมานั่งพักไกล้ๆ ให้ตนได้ดู ให้ตนได้มอง ได้คิด ได้เห็นและสัมผัส 

ถึงตอนนั้นตนอาจคิดได้ว่าวันนี้อาจแตกต่าง จากวันนั้น วันที่ใจยังไม่ได้ยอมรับ แต่วันนี้ยอมรับแล้ว แม้ไม่ได้สุขตลอดไป แต่จะมีอยู่เพื่อได้เรียนรู้ตลอดไป ตลอดการเดินทางของคนๆหนึ่งที่มีหัวใจเต้นขึ้น-ลง ไม่สม่ำเสมอ

หากวันนี้หัวใจเจ็บป่วย จงยอมรับ ยอมรับการเยียวยา และจงนึกถึงวันข้างหน้า
..

 ......................................................................
©salinsiree
...
If you have any questions, or would like to talk, contact me!
salinsiree.witchy@yahoo.com
https://www.facebook.com/sadwitchwritng/